كپي رايت

آنچه كه در اين مقاله براي شما خواهيم گفت قانون كپي رايت در فضاي مجازي ميباشد. امروزه با وجود فناوري هاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي دستيابي به اطلاعات با سهولت بسيار انجام ميشود. در اين مسير، قانون حق مؤلف با مشكلات فراواني روبرو است. پيشرفت فناوري هاي اطلاعاتي و ارتباطي، شبكه هاي اطلاع رساني و نشر الكترونيكي، امكان نقض قوانين حق مؤلف را به طور بسيار زيادي گسترش داده است. ناگفته نماند كه به دليل هاي مختلف ممكن است ناشران در بحث كپي رايت دچار مشكل شوند و دنبال راهكارهاي حقوقي باشند، اينجاست كه دفتر وكالت ما ميتواند به عنوان مشاور حقوقي، با وجود وكيل پايه يك دادگستري، حامي و تكيه گاه شما عزيزان باشد و از ما مشاوره تخصصي در اين عرصه بگيريد.

قوانين مالكيت معنوي، به دليل فقدان مكانيسم سياست گذاري، در فضاي مجازي به درستي قابل استفاده نيست. بنابراين به ايجاد يك اصول قانوني مناسب براي حفاظت از حقوق مالكيت معنوي در فضاي مجازي نياز خواهيم داشت.
(قانون آن) (The Statute of Anne) كه مجلس انگليس در سال 1710 وضع كرد، اولين قانون حق مؤلف در دنيا به شمار مي آيد.
امروزه، استانداردهاي متعددي ايجاد شده است كه بسياري از آنها از سوي سازمان بين المللي استاندارد ايجاد شده و براي شناسايي منابع استفاده ميشود. بعضي از اين استانداردها عبارت است از: كد استاندارد بين المللي اثر (ISWC: International Standard Work Code) شماره استاندارد بين المللي موسيقي (ISMN:International Standard Music Number) شماره استاندارد بين المللي مواد سمعي و بصري، شماره استاندارد بين المللي كتاب (شابك/ آي اس بي ان.) (ISBN) شماره استاندارد بين المللي پي آيندها (شاپا/ آي. اس. اس. ان) (ISSN) و شناسه اشياي ديجيتال (DOI) (Digital Object Identifier) (نوروزي، 1381: 89).

اولين قانون كپي رايت در ايران به 15 مرداد 1310 باز ميگردد. قانوني كه مربوط به چاپ و يا فروش آثار بود. همينطور قوانين ديگري طي سال هاي بعد تا بكنون ايجاد شده است تا از كاربران در فضاي مجازي حراست داشته باشد. اما متأسفانه ايران هنوز عضو كپي رايت بين المللي نيست و اين امر باعث ميشود حقوق مؤلفان به صورت جدي مورد مراقبت قرار نگيرد. قطعا بيش از هر چيزي راهكارهاي قانوني و كارآمد در زمينه كپي رايت مورد نياز ميباشد.

قانون كپي رايت